Jesień i zima to najlepszy czas zbierania bursztynu na brzegach Bałtyku.

Słowiańska nazwa bursztynu, to Jantar. Sukcynit to nazwa geologiczna, pochodzi od succinum – sok, żywica drzewna.

Bursztyn jest skamieniałą żywicą drzew, które rosły na ziemi 30-40 milionów lat temu. Może mieć różną barwę: żółtą, mleczno-białą, brunatną, czerwoną a nawet czarną. W bursztynie spotyka się szczątki dawnych roślin i zwierząt. Największe szanse na znalezienie bursztynu są po wietrznej pogodzie, na plażach od Kołobrzegu do granicy państwa na Mierzei Wiślanej.

Poza wystąpieniami bursztynu w strefie plażowej Morza Bałtyckiego, w Polsce potwierdzone są liczne wystąpienia bursztynu w utworach trzeciorzędowych, zlokalizowanych w województwie pomorskim oraz lubelskim.

Inkluzja muchówki krótkoczułkiej – błysklenia (Diptera: Dolichopodidae). Zbiory prywatne. Fot. Elżbieta Sontag

Geologiczne zasoby bilansowe na koniec 2022 r. zwiększyły się w stosunku do roku poprzedniego i wynoszą 3 491,58 ton bursztynu za sprawą udokumentowania w powiecie lubartowskim nowego złoża Niedźwiada Kolonia II.

Zawodowi poszukiwacze bursztynu za spory sukces uważają znalezienie okazu wielkości monety dwudziestogroszowej. Do wyjątkowych znalezisk bursztynu na polskich plażach należą:

  • Największa ze znanych brył bursztynu bałtyckiego o masie 9,750 kg i długości 50 cm została znaleziona w 1904 roku w Rarwinie koło Kamienia Pomorskiego. Można ją podziwiać w Muzeum Przyrodniczym w Berlinie.
  • Okaz bursztynu bałtyckiego z zatopioną w środku jaszczurką, został znaleziony w 1997 roku w gdańskiej dzielnicy Stogi przez Gabrielę Gierłowską i nazwana od jej nazwiska. Bursztyn i jaszczurka datowane są na ponad 40 mln lat. Okaz można oglądać w Muzeum Bursztynu – Muzeum Gdańska.
Inkluzja zwierzęca tzw. „Jaszczurki Gierłowskiej” Succinilacerta succinea (Boulenger, 1917). Fot. Gabriela Gierłowska